Zasady terapii logopedycznej
Najważniejsze zasady terapii.
Terapia logopedyczna stosuje się do kilku zasad. Oto najważniejsze z nich:
- Zasada wczesnego rozpoczynania zakłada, że wczesna interwencja skraca czas terapii i zwiększa efektywność.
- Zasada indywidualizacji zakłada indywidualne podejście do każdego dziecka. Można ją rozpatrywać w aspektach:
a) program terapii jest opracowany do konkretnego dziecka i pod kątem jego osobistego problemu oraz rodzaju zaburzenia,
b) środki, metody i pomoce są dostosowane do możliwości psychofizycznych dziecka,
c) ćwiczenia są prowadzone indywidualnie, chociaż czasami wskazane jest prowadzenie terapii grupowej (np. zajęcia relaksacyjne, logorytmika, ćwiczenia oddechowe, słuchowe, itp.).
- Zasada wykorzystania w procesie terapii wszelkich możliwości dziecka zakłada, że należy angażować maksymalną liczbę zmysłów i wykorzystywać posiadane przez dziecko umiejętności.
- Zasada kompleksowego oddziaływania zakłada, że istnieje potrzeba prowadzenia równolegle do terapii logopedycznej również terapii zaburzeń emocjonalnych i zachowania oraz terapii pedagogicznej, ponieważ z zaburzeniami mowy często współwystępują inne zaburzenia (emocjonalne, zachowania, rozwoju umysłowego, funkcji percepcyjno – motorycznych).
- Zasada aktywnego i świadomego udziału zakłada, że dziecko musi czuć potrzebę ćwiczeń i rozumieć konieczność udziału w zajęciach. Wskazane jest zatem pobudzanie jego zainteresowania terapią, podnoszenie poziomu motywacji, stosowanie jak najczęściej wzmocnień pozytywnych (pochwały).
-Zasada współpracy z najbliższym otoczeniem zakłada, że dziecko i jego najbliższe otoczenie mają prawo do rzetelnej informacji na temat rodzaju, stopnia i przyczyn zdiagnozowanych zaburzeń oraz omówienia programu i sposobu terapii, czasu jej trwania, przewidywanych efektów.
-Zasada systematyczności zakłada rytmiczność i systematyczność ćwiczeń według z góry określonych schematów, zgodnych z metodyką pracy logopedycznej. Zawierają one pewne następujące po sobie etapy, których kolejność należy bezwzględnie przestrzegać. Przejście do kolejnego etapu uwarunkowane jest utrwaleniem poprzedniego.
-Zasada stopniowania trudności zakłada, że terapię zawsze należy rozpoczynać od ćwiczeń najłatwiejszych dla danego dziecka, przechodząc kolejno do coraz trudniejszych, mniej znanych i nowych.
-W miarę potrzeby wykonywane są badania dodatkowe: psychologiczne,
neurologiczne, audiologiczne, otolaryngologiczne, laryngologiczne,
foniatryczne, ortodontyczne.